Poema: Canzón de cuna para Rosalía de Castro

¡Erguete, miña amiga,

que xa cantan os galos día!

¡Erguete, miña amada,

porque o vento muxe, como unha vaca!

Os arados van e vên

dende Santiago a Belén.

Dende Belén a Santiago

un anxo ven en un barco.

Un barco de prata fina

Que trae a dor de Galicia

Galicia deitada queda

Transida de tristes herbas.

Herbas que cobren o teu leito

E a negra fonte dos teus cabelos

Cabelos que van ao mar

Onde as nubens teñen o seu

Nidio pombal.