Poema: Danza da lúa en Santiago

¡Fita aquel branco galán

olla o seu transido corpo!

É a lúa que baila

na Quintana dos mortos.

Fita seu corpo transido,

negro de somas e lobos.

Nai: A lúa está bailando

na Quintana dos mortos.

¿Quen fire potro de pedra

na mesma porta do sono?

¡É a lúa! ¡É a lúa

na Quintana dos mortos!

¿Quen fita meus grises vidros

cheos de nubens seus ollos?

É a lúa, é a lúa

na Quintana dos mortos.

¿Quen brúa co-este xemido

d’imenso boi melancónico?

Nai: É a lúa, é a lúa

na Quintana dos mortos.

¡Si, a lúa, a lúa

coronada de toxos,

que baila, e baila, e baila

na Quintana dos mortos!