Poema: Romaxe da Nosa Señora da Barca

¡Ay ruada, ruada, ruada

da Virxen pequeña

e a súa barca!

A Virxen era pequeña

e a súa coroa de prata.

Marelos os catro bois

que no seu carro a levaban.

Pombas de vidro traguían

a choiva pol-a montana.

Mortas e mortos de nêboa

pol-as congostras chegaban.

¡Virxen, deixa a túa cariña

nos doces ollos das vacas

e leva sobr’o teu manto

as froles da amortallada!

Pol-a testa de Galicia

xa ven salaiando a i-alba.

A Virxen mira para o mar

Dend’a porta da súa casa.

¡Ay ruada, ruada, ruada

da Virxen pequeña

e a súa barca!